Verslag wedstrijd - 05

03 oktober 2015

De Valk VE1 - Tivoli VE1 1-3

Arsenal – Manchester United, Bayern München – Borussia Dortmund, Ajax - PSV, Atlético Madrid – Real Madrid, De Valk – Tivoli. Zomaar wat topaffiches uit dit “super”-weekend. De eerste drie werden op Super Sunday gespeeld en met die laatste wedstrijd was er dit weekend dus ook een heuse Super Saturday. De Valk bereidde zich voor op een kolkende ambiance, want ditmaal mochten de veteranen aantreden op het hoofdveld met aan de zijkant een echte tribune. De opkomst was met drie Valkse supporters karig te noemen. De Tivoliaanse delegatie was zoals gewoonlijk wel redelijk aanwezig, net als het najaarszonnetje. Dus niets stond een mooie pot voetbal in de weg, behalve het kunstgras dan… Waar de Tivolianen vorig jaar binnen een minuut op voorsprong kwamen, stonden zij nu binnen 200 seconden tegen een achterstand aan de kijken. Bert stompte bij een voorzet Bas in plaats van de bal, dus kon de spits eenvoudig binnen tikken: 1-0. Het telraam werd bij de Valken al vrolijk tevoorschijn gehaald. Mike was inmiddels gearriveerd. Waarschijnlijk voelde Ferry zijn hete adem in zijn nek en besloot er gedurende tien minuten een Ferry-show van te maken. De wedstrijd was zeven minuten oud toen Ferry richting de achterlijn werd gestuurd door Perry (volgt u het nog?). Na een uiterste krachtsinspanning wist hij met een werkelijk sublieme lage voorzet Hakan te bereiken die vrij voor het doel stond en dus eenvoudig kon afronden: 1-1. Na precies een kwartier ontstond een soort zelfde situatie. Ferry omzeilde buitenspel en ontving de bal van Frans. Hij omspeelde de doelman en bereikte weer de achterlijn. Dit keer kwam de bal via de kluts op de hand van een Valkse verdediging: penalty! Captain Frank nam weer plaats achter de bal en schoof hem beheerst in het hoekje: 1-2. Kort hierna vroeg Ferry zijn eigen publiekswissel aan en maakte plek voor Mike. De Valken drongen aan. Maar dankzij een ijzersterke teamprestatie van onze Tivolianen werden zij ver genoeg van de goal gehouden om Bert echt te kunnen testen. Zo werd de rust zonder kleerscheuren en met veel geschaafde knieën behaald. De voorhoede van De Valken was in de rust verder verjongd en met voornamelijk twintigers verre van veteranenwaardig. Bas’ directe tegenstander was zelfs nog geen twintig, desondanks hield Bas zich uitstekend staande en kwam verschillende keren zelfs mee op. Binnen vijf minuten leken De Valken op gelijke hoogte te komen. Maar de aanval werd afgevlagd en gefloten, dus de Tivolianen konden opgelucht ademhalen. De Valken werden steeds gevaarlijker en de defensie leek een paar keer zelfs te breken, maar het centrum Gijs- Perry met de assistentie van Antonio vanaf het middenveld wisten samen met de backs Bas en Frank V. de aanvallen onschadelijk te maken. Met de kilometervreters Hakan, Arno en Frans op het middenveld en voorin de vlugge Mike en sterke Makki, kregen de Tivolianen zelf ook voldoende mogelijkheden. Sterker nog, halverwege de tweede helft werd de voorsprong verdubbeld. Na een ouderwetse scrimmage met inbreng van Frans en Mike, belandde de bal rond de boog van het strafschopgebied uiteindelijk bij die laatste. Mike haalde de trekker over en vond voor de derde week op rij het net: 1-3. Hierna werden de Tivolianen steeds verder teruggedrongen, maar bezweken nooit. De goed fluitende scheidsrechter beëindigde daarom na 35 minuten de wedstrijd en zo gingen de punten geheel verdiend mee terug naar Stratum. In een van de beste wedstrijden die ik sinds lange tijd van onze Veteranen gezien heb, hebben zij De Valken meer dan weerstand geboden. Een echte teamprestatie, waarbij iedereen zijn taak uitstekend uitvoerde en niemand verzaakte, was De Valk duidelijk te machtig. Na zo’n pot smaken de drankjes en niet gekregen hapjes toch altijd beter! De webryder, Marc van Hout